Περίληψη

Τα σαράντα οκτώ χρόνια φασιστικής δικτατορίας στην Πορτογαλία αποτελούν µια από τις πιο σκοτεινές περιόδους στην ιστορία της χώρας. 

Χρησιµοποιώντας την κατασταλτική δύναµη του κράτους, η φασιστική δικτατορία προώθησε τον συγκεντρωτισµό και τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και το σχηµατισµό µονοπωλιακών οµάδων που έγιναν ιδιοκτήτες και ηγέτες όλων των θεµελιωδών τοµέων της εθνικής οικονοµίας. Αυτές οι οµάδες συσσώρευσαν τεράστιες περιουσίες βασισµένες στην υπερεκµετάλλευση, την εξαθλίωση, τη φτώχεια και την καταπίεση του πορτογαλικού λαού και των λαών των πορτογαλικών αποικιών, που στερήθηκαν τα πιο βασικά δικαιώµατά τους και είδαν τον φυσικό τους πλούτο να λεηλατείται. Οι δεσµοί εξάρτησης της Πορτογαλίας µε τον ιµπεριαλισµό, µε αντάλλαγµα την εξωτερική υποστήριξη προς το καθεστώς, προώθησαν τη σύνδεση πορτογαλικών µονοπωλιακών οµάδων µε ξένα µονοπώλια και παρέδωσαν στον ιµπεριαλισµό τοµείς της οικονοµίας που δεν ήλεγχε ακόµη.

Η Επανάσταση της 25ης Απριλίου 1974 ήταν µια διεκδίκηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Ήταν το αποτέλεσµα ενός µακροχρόνιου και ηρωικού αγώνα της εργατικής τάξης, των εργαζοµένων, των λαϊκών µαζών και των πορτογαλικών δηµοκρατικών δυνάµεων. Έθεσε τέλος στη φασιστική δικτατορία και τον αποικιακό πόλεµο - αναγνωρίζοντας το δικαίωµα στην πλήρη και άµεση ανεξαρτησία των λαών που αγωνίζονταν, που είχαν υποβληθεί στην πορτογαλική αποικιοκρατία για αιώνες. Επέφερε βαθειούς πολιτικούς, οικονοµικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς µετασχηµατισµούς που αποτελούν στοιχεία του δηµοκρατικού καθεστώτος και της πορτογαλικής οικονοµίας και που άνοιξαν την προοπτική µιας νέας περιόδου στην ιστορία της χώρας, που χαρακτηρίζεται από ελευθερία και κοινωνική πρόοδο. Αυτό συνακόλουθα, άλλαξε βαθιά τη θέση της Πορτογαλίας στη διεθνή σκηνή.