ΚΑΝΑΤΛΙ Μούρατ
Δηµογραφικές πολιτικές στη διαδικασία αλυτρωτισµού της Τουρκίας
Περίληψη
Πώς πρέπει να µιλάµε για τον πληθυσµό που µεταφέρθηκε / αφίχθηκε / ενθαρρύνθηκε / αναγκάστηκε να έρθει από την Ανατολία µετά το 1974, ξεκινώντας από το 1975. Γιατί δεν είναι όλοι µετανάστες; Φυσικά, κάποιοι από αυτούς έχουν το καθεστώς του µετανάστη σύµφωνα µε τον ορισµό, κάποιοι από αυτούς µπορούν ακόµη και να χαρακτηριστούν αιτητές ασύλου, ειδικά εκείνοι που διέφυγαν από τη βία και την επιθετικότητα του τουρκικού κράτους στο Κουρδιστάν. Η άφιξη κάποιων Κούρδων, Αλεβιτών στο νησί µπορεί πράγµατι να θεωρηθεί µέσα στον όρο αιτητών άσυλο, αλλά η δηµογραφική µηχανική του τουρκικού κράτους παίζει σηµαντικό ρόλο εδώ γιατί ακόµα και κάποιοι άνθρωποι που έφυγαν από την Ανατολία για λόγους ασφάλειας θα µπορούσαν να µετατραπούν σε συνοριοφύλακες του τουρκικού κράτους στο βόρειο τµήµα της Κύπρου. Ωστόσο, δεν µπορούµε να αποκαλέσουµε όλες αυτές τις διαδικασίες αποικισµό µε τον κλασικό ορισµό, διότι σε αυτή την περίπτωση µπορεί να µην γίνει κατανοητή η ουσία του αλυτρωτικού σχεδίου της Τουρκίας... Η Τουρκική Δηµοκρατία συνεχίζει να θεωρεί ολόκληρη την Κύπρο ως έδαφός της, εποµένως δεν εγκαθιδρύει αποικία στο έδαφός της – στο πλαίσιο της αλυτρωτικής διαδικασίας σκοπεύει να συνδέσει το νησί πιο στενά µε την ηπειρωτική χώρα µέσω της δηµογραφικής µηχανικής, εποµένως είναι σηµαντικό να κατανοήσουµε τη δηµογραφική αλλαγή σε αυτό το πλαίσιο.
Επιπλέον, είναι χρήσιµο να θυµόµαστε κάποιους ορισµούς:
Το άρθρο 49 της Τέταρτης Σύµβασης της Γενεύης, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1949 και εξακολουθεί να αποτελεί µέρος του εθιµικού δικαίου, απαγορεύει τη µαζική µετακίνηση ανθρώπων σε εδάφη που έχουν καταληφθεί µετά από πόλεµο.
Η «απέλαση ή βίαιη µεταφορά πληθυσµού» ορίζεται ως έγκληµα κατά της ανθρωπότητας σύµφωνα µε το άρθρο 7 του Καταστατικού της Ρώµης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία έχει δικάσει και σε ορισµένες περιπτώσεις καταδικάσει πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς αξιωµατούχους για βίαιη εκδίωξη ανθρώπων από την περιοχή.
Με άλλα λόγια, στην Κύπρο το 1974, το Άρθρο 49 της Τέταρτης Σύµβασης της Γενεύης παραβιάστηκε µε δύο τρόπους προκειµένου να προωθηθεί η αλυτρωτική διαδικασία. Η δηµογραφική µηχανική στην αλυτρωτική διαδικασία της Τουρκίας είναι ένα θέµα που πρέπει να συζητηθεί σε όλες του τις διαστάσεις.
Türkiye’nin istirdat sürecinde nüfus mühendisliği
1974 sonrasında, 75’ten başlayarak Anadolu’dan getirilen/gelen/gelmeye teşvik edilen/gelmek zorunda olan nüfusu nasıl konuşmak gerek? Neden tümü göçmen değildirler? Elbette bazıları tanıma göre göçmen statüsündeler hatta bazıları için sığınmacı bile denebilir, özellikle TC devletinin Kürdistan’daki şiddetinden, saldırganlığından kaçanların, bazı Kürtlerin, Alevilerin adaya gelişi aslında sığınmacı terimi içinde bile değerlendirilebilir ama TC devletinin nüfus mühendisliği burada önemli rol oynuyor çünkü güvenlik nedeniyle Anadolu’dan kaçan bazı kişiler bile Kıbrıs’ın kuzeyinde Türkiye devletinin sınır bekçisine dönüşebildi.Ama tüm bu süreçlere klasik tanımdaki kolonizasyon da diyemeyiz çünkü öyle olduğunda Türkiye’nin istirdat (irredentist) projesinin özü anlaşılmayabilir… TC Kıbrıs’ın tümünü toprağı saymaya devam ediyor, bu nedenle kendi toprakları üstünde koloni kurmuyorlar, istirdat (irredentist) sürecinde nüfus mühendisliği ile ana karaya adayı daha sıkı bağlama niyetindeler, bu nedenle bu çerçevede de demografik değişimi anlamak önemli.
Bunlar yanından bazı tanımlamaları hatırlamakta yarar var.
1949 yılında yürürlüğe giren ve halen teamül hukukunun bir parçası olan Dördüncü Cenevre Konvansiyonu’nun 49. Maddesi muharip kuvvetlerin işgali altındaki topraklarda toplu insan hareketini yasaklar.
“Sınırdışı edilme ya da zorla nüfus taşıma”, Uluslararası Ceza Mahkemesini kuran Roma Statüsünün 7. Maddesine göre insanlığa karşı bir suç olarak tanımlanmaktadır. Eski Yugoslavya için kurulan Uluslararası Mahkeme pek çok siyasi ve askeri yetkiliyi insanları bölgeden zorla sınır dışı ettiği için yargılamış ve bazı hallerde mahkûm etmiştir.
Yani Kıbrıs’ta 1974’te Dördüncü Cenevre Konvansiyonu’nun 49. Maddesini çift yönlü olarak istirdat (irredentist) sürecinin ilerletilmesi için ihlal edilmiştir. Türkiye’nin istirdat (irredentist) sürecinde nüfus mühendisliği tüm boyutları ile üzerine konuşulması gereken bir konudur.